PERA

I.

PERA

Latine etiam Cornu Byzantii, Graec. Chrysoceras, urbs Thraciae, prope Constantinopol. nunc Galata, versus suburbium, ubi Latini degunt.

II.

PERA

an a τηρεῖν, aut φέρειν, quod servet aut serat; an a περὶ, quod lata sit ac sinuosa; an a πάομαι, pascor, quo servet ac custodiat cibum? inter Pastoris vasa, Hobr. Ialkut, 1. Sam. c. 17. v. 40. (David) acceptô baculô suô in manu sua elegit sibi quinque laeves lapides ex valle, quos imposuit instrumento pastorali, quod habebat, i. e. perae, funda autem eius erat in manu eius. A verbo lakat, i. e. colligere, quod in ea viaticum, et quidquid necessum est, Pastor colligit. Unde est quod Graeci Interpretes συλλογὴν reddunt. A voce Ialkut Graeca ingua mira literarum traiectione, θύλακα fecit et θύλακον et θυλάκιον. Pro jalkut, Arabs habet michla, Chaldaeus vero et Syrus. tharmil aut tharmal, quorum illud quidem proprie peram cibariam sonat. Fit enim a chela, i. e. pabulum, cious, ut Graecum χίλος. Istud vero idem esse, patet ex Ruth. c. 2. v. 18. ubi Thargum, Et pratulit ex tharmila et dedit ei cibum suum, et torte Graecae originis est. Nam Graece ἁρμαλιὰ est τροφὴ, cibus, alimentum, apud Hesiodum, in ἔργ. v. 765. in vet. Epigramm. apud Hesychium, Suidam, Tzerizem, Etymologum etc. Sam. Bochart. Hieroz. Part. prior. l. 2. c. 44. Vide et supra, ubi de Bucolicis carminibus, et infra voce Sectarius, ubi de vervece πηροφόρῳ. Apud Rom. Scriptores, Pera, sacculus erat ex aluta, e collo ad lumbos pertinens, Ioh. Laurentius Ic. in v. 1. Phoedri l. 4. fab. 9.

Peras imposuit Iuppiter nobis duas.

Hinc Pera viatoria, quâ panem et aliquid obsonii Veteres gestbant: quemadmodum, poculum viatorium, quô vinum, Martial. l. 14. Epigr. 81 ubi Pera honestiorem dominum, quam Cynicum, petiti, cuius mendicata frusta cogatur ferre, et pulvini officium dormienti praestare:

Ne mendica ferat barbati prandia nudi,

Dormiat et tetrico cum cane: Peera, rogat,

Namque Peram totam fere Cynicorum suppellectilem fuisse, docet idem l. 4. Epigr. 53. v. 1.

Hunc quem saepe vides inter penctralia nostrae

Pallados, et templi limina, Cosme, novi:

Cum baculo Peraque senem, etc.

Unde cum Hipparchia, nullô procorum ambitu, non opibus, non nobilitate ab intempestivo amore Cratetis abstrahi posset, rogatus hic a puellae parentibus, ut illam a proposito averteret: postquam egit omnia, nec persuasit, exurgens omni suâ supellectile, baculô nempe et Perâ, ante illius oculos expositâ, hic Sponsus, haec eius possessio, ad haec delibera, dixisse legitur; apud Diog. Laertium. Erat autem illa lupinis ut plurimum solis referta, ut vidimu supra in hac voce. At Viatores, Cursores inprimis si longius iter confi eere tenerentur, in ipsa Pera praeter obsonia ac panem ferebant poculum viatorium, ut dictum:) Item Epistolas tabellisexaratas, papyrôque descriptas, utiterum ex Martiali discimus l. 3. Epigr. 58. munera quoque, idem l. 5. Epigr. 94. Qua de re plura, apud Fortun. Licetum de Lucernis antiqq. l. 6. c. 82. ubi Lucernam servi phalerati Carsoris explicat, ut et supra in vocibus, Marsupium et Mazyes. Apud recentiores Pera, Monachorum propria est, Cassian. de Monachis Aegypti. Ultimus est habitus eorum pellis caprina, quae melotes vel pera appellatur. Ita peram et baculum Monachis tribuit Pallaius Histor. Lausiac. c. 83. In eadem Ecclesia peras peregrinatorias benedici a Presbyteris consuevisse, observat Honorius Augustodun. Gemm. An. l. 1. c. 181. pro quibus benedictionibus oblationes fieri solitas, docet ex Diplomate Alexandri Pontificis Romani A. C. 1234. ubi ista habentur, Idem Sacerdos solus habebit ---- oblariones, quae fiunt pro baptismo et pro pera; Car. du Fresne Glossario, qui de peregrinantium his Peris multa congessit Dissert. ad Ioim illam 15. Etiam inter Ministeria sacra, Pera occurrit, in Chron. Moguntino p. 384. Peram ad corporalia filis aureis insertis miri operis et decoris etc. Vide et infra Psachnion, it. Romeus. Hinc Pero, quod vide. Anglis vox Pera aliud longe sonat, structuram nempe quamvis contra fluctuum impetus, tam in mari, quam in fluviis, ex Latino Petra, Gall. Pierre. Usus enim obtinuit, ut cuiuscumque materiae eiusmodi mole ita appellentur, ut illa ad Germuthiam ex ingentibus trabibus maximaque vi saxorum constructa hodie id nominis habet: quomodo etiam Peras vocant ipsa fundamenta, quibus innituntur columnae, quae pontes sustinent, sive ex Saxis fiant sive ex pilis, tabulis et aggestâ terrâ, etc. Vide supra.

III.

PERA

seu Chrach, metropolis Arabiae superioris.

IV.

PERA

structura contra fluctuum impetus, tam in mari quam in fluminibus. A Latino petra, vel potius Gall. Pierre. Hinc immensa illa moles, quae Germuthiae in Anglia visitur, ex ingentibus trabibus, maximaque vi saxorum, Pera dicitur, Spelmannus Glossar. Archaeol. Proprie ex saxis, postmodum ex quacumque materia Perae fiebant. hinc Peraria, machina bellica, quâ lapides emittebant; alias Petraria, magni usus, olim tam in navali, quam pedestri praeliô, inprimis in obsidionibus. Hodie grandia illa tormenta aerea, quae unô explosu lapidum imbrem eructant in hostem, dicuntur Perrieres, et Fowlers

Anglis, i. e. Aucupes, quia unô explosu, ut in aucupio, stragem faciunt multiplicem. Idem.

V.

PERA

urbs Pisidiae. Idem, Thessaliae, Steph.